Çocuğum Babasından Nefret Ediyor :(

SORU

Merhabalar… Benim kızım 13 yaşında inanılmaz sinirli bir çocuk özellikle babasından nefret ediyor, babasının yüzüne karşı seni sevmiyorum hatta nefret ediyorum, senden iğreniyorum, keşke sen benim babam olmasaydın seni hiç beğenmiyorum diyor babayı küçük görüyor. bunun gibi korkunç şeyler söylüyor, bazen kanım donuyor, çok saygısız ve ukala bir çocuk ne yapacağımı bilmiyorum.

İçim acıyor bunları yazarken… Baba çok sinirli, aslında kızımda aynı babasına benziyor saman alevi gibiler ikisi de… arada ben kalıyorum bazen diyorum ki ben anne olamadım mı…

17 yaşında da oğlum var ama o öyle değil merhamet sahibi bir çocuk, en azından beni dinliyor, o da gerçi babayı çok sevmiyor ama edepsizlik yapmıyor… oğluma anlatınca anlıyor… çok üzülüyorum… kızım bana diyor ki senin gibi pısırık olamam haklı olduğum her konuda konuşurum diyor…

zamanında eşimle bazı problemler yaşadık her konuda sinirli asabi bir adam her şeye öfkeyle cevap verirdi kimseyi beğenmez, zor bir adam yıllarca ben hep idare memuruydum hala da öyleyim… ama artık yoruldum bazen gün geliyor hepsinden nefret ediyorum hiç kimseye hizmet etmek istemiyorum… kötü bir insan oldum artık ben sabrım tükendi artık…

herkesi sadece dinliyorum çünkü çözüm yolu bulamıyorum bana yardımcı olursanız sevinirim nasıl davranıp nasıl konuşacağımı şaşırmışım… hiç bir işe yaramıyor çünkü…Teşekkür ediyorum

Saygılar sunuyorum…

CEVAP:

Ayşe Hanım,

Ne güzel Rabbim size aile hayatının en güzel meyveleri ve neş’esi olan çocuklardan her ikisini de nasip etmiş öncelikle bu konuda ne kadar şükretseniz azdır. Gelelim sıkıntınıza, günümüzde aileleri en çok zorlayan durumlardan biri bizi fazlasıyla oyalayan dünya hayatı, geçim derdi gibi sıkıntılardan dolayı ailemize özellikle de yavrularımıza yeterince ilgi gösteremeyişimiz, onlara annelik özellikle de babalık sevgi ve şefkatini gösteremeyişimizdir.

Maalesef birçok bilinçsiz aile bireyleri tüm enerjilerini daha çok para kazanma için harcarken kazandıklarıyla çocuklarının her türlü maddi ihtiyaçlarını karşılayarak onlara karşı olan vazifelerini fazlasıyla yerine getirdiklerini düşünürler. Halbuki çocuklarımızın maddi ihtiyaçları yanında belki de daha fazla manevi ihtiyaçlarının giderilmesine ihtiyaçları var. Genelde çocuklar ile aileleri arasında çatışmalar bu sebepten kaynaklanmaktadır.

Sorunuzdan anladığım kadarıyla siz de de benzer bir sıkıntı var; muhtemelen eşiniz zihnindeki yoğunluklardan, stresten dolayı gerek sizin gerekse de kızınızın belki de bazen çok masum isteklerine ister istemez sert tepkiler veriyor. Kızınız da hem bu sert çıkışlardan hem de eşinizden beklediği ilgi ve şefkati göremediği için eşinizin babalık vazifelerini yerine getiremediğini düşünerek masum çocuk dünyasında eşinize bir tepki olarak sevmediğini açıkça ve rahatça söyleyebiliyor. Tabii bunda muhtemelen ergenlik çağına girmesinden kaynaklı isyânkar ve tepki verici tavırları da etkilidir.

İnanın bu şartlarda ve bu yaşlarda kızınızın bu şekilde tavırlar sergilemesi istenen değil ama olması gerçekten çok doğal bir durum lütfen bundan dolayı kızınıza kızmayın, kırılmayın bilakis onu anlamaya çalışın. Çünkü o babasını sevmediğini ve sizin pısırık davranıp her şeyi kabullendiğinizi söylerken bunu içten bilerek ve isteyerek değil size bir tepki olarak yansıtmaktadır. Birçok çocuk çok istediği bir şeyi ebeveynleri yapmadığında tepki olarak onları sevmediğini rahatlıkla dile getirebilir ama kısa bir müddet sonra istediği bir şey yapıldığında da tam tersini de söyler. O nedenle elbette ki çocuklarımızın bizler hakkındaki olumsuz düşünceleri bizi üzer ama önemli olan burada çocuklarımızın neden bizim hakkımızda böyle düşündükleridir bu soruyu kendimize sorar aldığımız cevaplara göre davranışlarımızı ve tavırlarımızı yeniden gözden geçirirsek mutlaka bizim hakkımızdaki düşüncelerini olumlu anlamda değiştirebiliriz.

Herhalde bu durumdan sizin kadar eşinizde rahatsızdır ancak yalnızca kızınızın tek taraflı değişmesini beklememelisiniz o nedenle mutlaka güzel bir zaman ve zeminde eşinizle bu konuyu etraflıca konuşarak eşinizin gerek size gerekse de çocuklarına karşı daha dikkatli ve hassas olması noktasında üzerine düşenleri yapması konusunda ikna etmelisiniz. Bu konuda eğer siz tek başına bunu yapamazsanız eşinizin değer verdiği aile büyüklerinizden de destek alabilirsiniz.

Gelelim bu konuda yapabileceklerinize;

- Öncelikle elimizden geldiğince gerek siz gerekse de eşiniz stresinizi, sıkıntılarınızı çocuklarınıza yansıtmamaya çalışın,

-Çocuklarınızın isteklerini rahatça ifade etmelerine izin verin, istemediğiniz şeyleri dile getirdiklerinde bağırıp çağırmadan neden öyle şeyler istememeleri, neden öyle düşünmemeleri gerektiğini güzelce anlatın, ikna edin,

-Eğer o anda yapamayacağınız bir istekleri var ise onlara durumu sakince ve güzelce anlatın onları sert bir şekilde bastırmak yerine ikna yolunu seçin,

- Çocuğunuz bir yanlış yaptığında sevginizi koz olarak kullanmayın, yanlış davranışı üzerinde durun, mesela “Ben seni çok seviyorum ama bu davranışın bizi çok üzüyor” gibi

- Çocuklarınızla ne kadar yorgun olsanız bile gerek siz özellikle de eşiniz az da olsa nitelikli güzel vakit geçirmeye çalışın bu hem sizler hem de çocuklarınız için iyi olacaktır.

- Çocuklarınıza siz ve özellikle de eşiniz zaman zaman küçük hediyeler alarak, onlara sevgi sözcükleri söyleyerek ve onları öpüp koklayarak sizin için ne kadar değerli olduklarını hissetmelerini sağlayın,

- Çocuklarınız arasında asla ayrım yapmayın, mesela oğlunuzla fazlasıyla ilgilenip kızınıza sen küçüksün o ise büyüğün, abin gibi yaklaşımlardan kaçının,

- Her ne olursa olsun çocuklarınıza karşı en önemli vazifeleriniz olan sevgi, şefkat ve ilginizi onlardan asla esirgemeyin ne siz ne de eşiniz.

İnanıyorum ki öncelikle Yüce Rabbimize dua eder ve buradaki tavsiyelere de elinizden geldiğince uyarsanız zaman içerisinde olumlu neticeler alacağınızdan eminim.

Allah Yâr ve Yardımcınız olsun…

Paylaşmak Güzeldir

• 

•