Çocuğumun Terkedilme Korkusu

6 yıllık evliyim. 5 yaşında oğlum, 2 yaşında kızım var. Evliliğim ilk günden itibaren çok yanlış. Eşim evi iki defa terk etti. Kadın olarak kendi yaptırdığım evde oturuyoruz. Esim çocuklarından ayrılmayacağını söyleyerek birlikte yasamaya devam ediyorum. Ancak ev arkadaşı gibi. En ufak tartışmamız da oğlum ağlıyor. Anne babama hiç bir şey deme yoksa evi terk edecek diyor. Eşim de bunu oğluma kullanıyor. Oğlum hep terkedilme korkusu ile yaşıyor. İstemediği şeyleri bile babası evi terkeder korkusuyla yapıyor. Ne yapmalıyım. Babasının onu çok sevdiğini onun için geri döndüğünü onu terk edemeyeceğini söylesem de bana inanmıyor. İstemediği ayakkabıyı babası istemediği gezmeyi istemediği yemeği bile reddedemez hale geldi. Benimle fikir paylaşabilir misiniz. Ben sırf oğlum üzülmesin diye ömür boyu onunla aynı evde yabancı gibi yaşamaya hazırım ama o hala çocuğu kullanıyor.

Tülin Hanım,

Her çocuk hem annenin hem de babanın sevgisine, şefkatine ve ilgisine ihtiyaç duyar. Maalesef aile içinde yaşanan sıkıntılar ve ayrılıklar sebebiyle çocuklar ister istemez bu sevgiden, şefkatten ve ilgiden mahrum kalır. Bu yetmezmiş gibi bir de bilinçsiz ebeveynler yüzünden maalesef hayatları daha da içinden çıkılmaz hale gelir.

Yaşadığınız sıkıntıda maalesef sağlam temellere oturtulmayan ailelerde sıkça yaşanan ve çocuklara çok zarar veren sorunlardan. Halbuki oğlunuzun sizin sevgi ve şefkatinize ihtiyacı olduğu gibi babasının sevgi ve şefkatine de ihtiyacı var. O nedenle boşanan veya boşanma arefesinde olan çiftlere şu güzel tavsiyede bulunuyoruz: ”Siz artık karı-koca olmayabilirsiniz ama çocuğunuz için hala anne ve babasınız. O sizleri birlikte tanıdı ve birlikte görmek istiyor. Bunu anlamaya çalışın ve ayrılığınıza alışması için ona zaman verin.”

Yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla aileniz ve evliliğiniz için büyük emekler vermiş ve çok büyük fedakarlıklarda bulunmuşsunuz. Bu durum sizi oldukça hassaslaştırmış. Duygu yoğunluğunuz artmış. Ayrıca eşiniz evine karşı sorumsuz, ilgisiz bir eş ve yaşanan sorunlardan sonra çözüm olarak ayrılmayı bile düşünür hale gelmişsiniz. Ancak eşiniz çocuklardan ayrılmayacağını belirttiği için aynı evi paylaşmaya devam ediyorsunuz. Bir de eşinizin çocuklarınızı kullandığını düşünüyorsunuz. Bu da sizi çok rahatsız ediyor. Sanırım bunun dışında çok sıkıntı yaşadığınız bir durum yok aksi halde bu duruma rağmen aynı evi paylaşabiliyor olmazdınız.

Gelelim bu konuda yapabileceklerinize;

• Tülin Hanım, altı yıllık bir evliliğiniz var. Evliliklerde kritik eşik dediğimiz süreyi yaşadığınız olumsuzluklara sabrederek aşmışsınız. Evlilikler de insan gibi bazen hastalanabilir. İnsan nasıl hastalanınca iyi olmak için bütün imkanları ve tedavi yöntemlerini kullanıyorsa siz de evliliğinizdeki hastalığa çözüm olacak bütün yolları ve imkanları kullanın.
• Tülin Hanım, eğer evliliğinizi devam ettirmeye çok mani durumlar yoksa lütfen Rabbimin sizlere bahşettiği bu güzel yavrular hatırına eşinizle güzelce konuşup aranızda yaşanan sorunlara çözüm bularak evliliğinizi devam ettirme yönünde daha fazla çaba ve emek sarfedin. Eşinizi de bu konuda harekete geçirin. Birlikte çözümün bir parçası olun.
• Eğer bu konuda sizler bir çözüm bulamıyorsanız sözü dinlenir, tecrübeli, ağırbaşlı aile yakınlarınızdan, büyüklerinizden destek alarak çözüm üretmeye çalışın. Yani ailelerinizden aranızı bulabilecek arabulucu hakemler seçerek son çare olarak buna da başvurabilirsiniz.
• Eğer sağlıklı bir şekilde evliliğinizi sürdürme imkânını her şeye rağmen bulamazsanız oğlunuzun tepkilerine olumsuz karşılık vermeyin, onun bunları bilerek ve isteyerek yapmadığının bilincinde olun ve onu suçlamayın ve eskisi gibi sevgi ve şefkatle davranmaya devam edin.
• Çocuklar ailelerde anne-babaların her türlü olumlu olumsuz durumundan etkilenir, üzüntünüzü ona belli etmeyin çünkü üzüntülü bir anne, çocuğa durumun kötü olduğu, neşeli ve çabalayan bir anne ise her şeyin yolunda gittiği izlenimini verir. Siz her ne kadar anne ve baba olarak birbirinizle anlaşamasanız da unutmayın hala evlatlarınızın anne ve babasısınız onlara karşı vazifeleriniz var. Aranızda yaşanan olumsuzlukları olabildiğince onlara yansıtmayın. Eşiniz çocukların yanında tartışma açmaya çalışsa da siz sabırlı davranarak asla çocuklarınızın yanında onların sessiz mağdur olmalarına sebep olacak şekilde davranmayın. Aksi halde bu durum çocuklarınızda ileride tedavisi zor derin yaralar açacaktır.
• Eşiniz yapıyor olsa bile çocuklarınızı kesinlikle babasına karşı kullanmayın, hiçbir şekilde taraf ve tanık olmaya zorlamayın. Onlar daha çok küçük ve o yüzden özellikle oğlunuz istemediği şeyleri bile yapacak kadar üzüntü duyuyor çünkü o sizinle hep birlikte mutlu olmayı istiyor. Süreç böyle devam edecek olsa dahi çocuklarınız büyüdüğünde her şeyi daha iyi görecek ve anlayacak ona göre hareket edecektir.
• Diğer taraftan mutlaka oğlunuzun babasının evi terketme korkusuyla yaşadığı travmaları, ikilemleri babasıyla güzel bir şekilde konuşmaya çalışın. Ona evlatlarınıza uyguladığı bu tür psikolojik baskıların yine en çok zararı evlatlarınıza zarar vereceğini, daha büyük sorunlara sebep olacağını, oğlunuzun ve kızınızın her şeyi anladığı yaşa geldiklerinde bu tür davranışları yüzünden belki babasından bile nefret eder hale geleceğini güzelce anlatın. Bu konuda eşinizi ikna edemiyorsanız aile büyüklerinizden veya birlikte gideceğiniz bir uzmandan destek alabilirsiniz.
• Ayrıca evlatlarınıza karşı birbirleriyle çelişen davranışlarda bulunmamaya özen göstermeniz ve ortak bir yol izlemeniz gerektiğine dikkat çekin. Ortak tavırlar geliştirmeniz gerektiğini, eşinizin izin verdiği bir şeye, sizin yasak koymanızın her iki taraf için sıkıntılar doğuracağını belirtin. Burada tek ortak noktanızın evlatlarınızın iyiliği olduğunu unutmayın.
• En önemlisi de bu durumdaki çocukların çoğu, anne-babalarının boşanma sürecine girmeleri konusunda kendilerini suçlayabilir. Buna sebebiyet vermemek için aranızda yaşanan sıkıntıların evlatlarınızla hiçbir ilgisinin olmadığını, bunun anne ile babanın arasındaki anlaşmazlıktan kaynaklandığını anlayabileceği şekilde anlatın.
• Ebeveynlerin birbirleri için annen şöyle yaptı veya baban böyle yaptı da bu duruma geldik o şöyle kötü biri seni hiç sevmiyor gibi eşlerin birbirlerini suçlar tavırlardan mutlaka uzak durulması gerektiğini bilin ve eşinizi de uyarın.
• Evlatlarınıza, biz ayrılsak bile hala senin anne ve babanız, seni çok seviyoruz ve ömür boyunca da hep yanınızda olacağız mesajını vermek gerektiğini her şeyden önce evlatlarınızın mutluluğu ve geleceği için önemli olduğunu bilin ve eşinize bunu vurgulayın.
• Sizin için ne kadar zor olsa da evlatlarınızın mutluluğu ve iyi yetişmesi için eşinizle evlatlarınızı ilgilendiren konularda fikir alışverişinde bulunun ve saygı çerçevesinde sıkıntıları, problemleri görüşün birlikte çözüm bulmaya çalışın.
• Önemli olan bu süreci en az zararla ve olabildiğince yıpranmadan ve yıpratmadan atlatabilmektir.
• Sabırla, anlayışla, sevgiyle hareket eder ve Allah’ın yardımını ister O’na güvenirseniz inş.
• Özellikle oğlunuzun yaşadığı korku ve tedirginlik devam eder, ileri boyutlara ulaşırsa vakit kaybetmeden lütfen bir uzmandan destek alınız.

Bu süreci en güzel şekilde atlatacağınıza eminim.

Allah yardımcınız olsun.

Paylaşmak Güzeldir

• 

•