Kızım Bana Sert Ve Saygısızca Davranıyor ):
SORU BANKASI | Recep Murat | 05 Eylül, 2013 | 40.666 kere okundu
02/12/1996 doğumlu bir kızım var. elimden gelenin en iyisini mannen madden yapmaya çalıştım. fakat beni her anneme gittiğimizde bana sert ve saygısızca davranıyor. Annannesinde başka kişilerin yanında da bunu yapıyor. Öyle ki, bu akşam beni iftar yaparken öyle kırdı ki ben masadan yemek yemeden kalktım ve bu onun hiç umurunda olmadı. Bunu bazen benim arkadaşlarım yanında da yapıyor. nasıl tavır koyacağımı bilmiyorum. Bana bu konuda yardımcı olabilir misiniz. Şimdiden teşekkürler. sevgi d.
Sevgi Hanım, kızınız 17 yaşında ve kanının delice aktığı, asiliğin zirve yaptığı bir dönem olan ergenlik sürecinin tam ortasında. Elbette bu süreç yetişme tarzından tutunda biyolojik yapıya kadar birçok değişkenden etkilenen herkeste farklı olmakla birlikte günümüz neslinde genelde zorlu geçen bir dönemdir.
Her şeyden önce kızınızın bu davranışlarının altında ergenlik döneminin izleri olduğunu bilin çünkü bu süreçte kızınız daha hassas, daha kırılgan, daha alıngan, özgürlüğe daha düşkündür. Kendini tanıma, kişiliğini bulma çabasındadır. Kabul edilmek, önemsenmek, aranan bir kişi olmak istekleri ağır basar. Çocuk yerine konması, arkadaşlarının yanında eleştirilmesi, başka çocuklarla kıyaslanması, fikirlerine değer verilmemesi, tembellikle suçlanması, haklı isteklerinin yerine getirilmemesi en çok kızdığı ve anne baba ile çatışmaya girdiği alanlardır. Problemlerini çatışma ile çözemeyeceğini kavrayacak olgunluğa henüz ulaşmamıştır. Büyüdüğünü düşünür, ama kişiliğinde hala çocukluktan izler vardır.
Aslında yaş itibariyle kızınız ergenliğin son dönemine girmiş ve durulmaya başlamış olması gerekir ancak her bireyde bu yaş aralıkları farklı farklıdır eğer siz kızınızın içinde bulunduğu fırtınalı bir denizi andıran ergenlik süreci hakkında bilgi sahibi olmaya çalışır (ki bununla ilgili sitemizde yazılarımız yayınlandı onları inceleyebilirsiniz.), sabırlı ve anlayışlı olur, burada sunulan tavsiyelere uyarsanız inş. kızınızdaki olumlu değişimleri görecekseniz eğer her şeye rağmen kızınızda bir düzelme görmezseniz bir uzmandan destek almanızı öneririm.
Kızınıza karşı nasıl hareket edeceğinize gelirsek;
- Kızınızı anlamaya çalışın, onu dinleyin, sorunlarına ilgi gösterin,
- Kızınızın üzerine aşırı derecede gitmeyin, kendisine ve çevresine zarar vermeyeceği durumlar için baskı yapmayın,
- Onunla iletişim kurarken emredici cümlelerden kaçının, çok fazla nasihat cümleleri kullanmayın, yapıcı cümleler kurmaya çalışın,
- Onu sevdiğinizi sözlerinizle ifade ettiğiniz gibi davranışlarınızla gösterin, ne yaparsa yapsın her şeye rağmen sevildiğini hissetsin, ancak kırıldığınız zamanlar “Sen” değil ama “Ben” diliyle bunu ona ifade edin. Mesela “Seni çok seviyorum ama bugünkü davranışın beni çok kırdı.” gibi…
- Kaç yaşında olurlarsa olsunlar evlatlarımız bizim çocuklarımız ama ona çocukmuş gibi davranmayın,
- Kızınızın kendisini ifade etmesine izin verin, sizi rahatsız edici cümleler kursa bile sözünü kesmeyin sabırla dinleyin, söyleyeceklerinizi o sözlerini tamamladıktan sonra söyleyin,
- Gitmek istemediği yerleri zorla gezdirmeyin, ziyaret etmek istemediği yerleri zorla ziyaret ettirmeyin,
- Kızınızın sizin için ne kadar değerli ve özel olduğunu hissettirin,
- Kızınızı kendi gençliğinizle veya arkadaşlarıyla kıyaslamayın,
- Kızınızın yaptığı hataları sürekli yüzüne vurmayın, genellemeyin; her hatasını görmeyin olabildiğince olumlu özelliklerini ön plana çıkarın övün ve takdir edin.
Sevgi Hanım, yaşadığınız sıkıntılar elbette kolay değil ancak siz bir annesiniz ve zamanı geldiğinde Allah’ın izniyle mükâfatınızı fazlasıyla alacaksınız. Unutmayın ki gençlerin bu dönemde aileleri tarafından anlaşılmaya, dinlenmeye, affedilmeye çok fazla ihtiyaçları vardır. Bu nedenle kızınızın farklı ve zararlı yollara doğru gitmemesi için her durumda yanında olan ve onu seven bir ailesi olduğunu bilmesi çok ama çok önemlidir.
Mutluluklar dileriz.
Recep Murat/Eğitim Uzmanı
Berkay Bey sizlere de merhaba, söylediklerinize katılıyorum, zor zamanda yaşıyoruz. Rabbim bizlere, önce ailesine sonra vatanına, milletine hayırlı evlatlar yetiştirmeyi nasip etsin inş.
Ercan Bey, hayra vesile olması temennisiyle çok teşekkür ederiz.
Merhaba öncelikle yoğunluktan ötürü geç cevap verdiğimiz için özür dileriz umarım yaşadığınız olumsuz durum daha da kötü hale gelmemiştir.
Yaşadığınız sıkıntı elbette hiçbir anne ve babanın asla karşılaşmak istemediği bir durumdur. Evladınız, erkek arkadaşından ayrılmasında veya birdenbire arkadaşının kendisinden uzaklaşmasında (muhtemeldir ki arkadaşını sıkıştırınca sizin olaya müdahil olduğunuzu öğrenmiş; bu duruma göre de telefonunuzda gerekli araştırmaları yapmış, kendince de haklı olarak bu durumdan) sizi sorumlu tutarak karşı bir tepki geliştirmiş gibi görünüyor.
Evladınız küçük bir çocuk değil. Her ne kadar şu ana kadar ciddi sorunlar yaşasanız da bunları aşmak sizin elinizde. Eminim ki siz her şeyden önce bir ebeveyn olarak gerekli ve doğru adımları atabilirseniz ki belli bir olgunluğa eriştiğini düşündüğüm evladınızın da size yaklaşımında olumlu anlamda değişiklikler olacağını düşünmekteyim…
Öncelikle;
*Aile olarak birlikte uygun bir zaman ve zeminde kızınızla güzelce konuşun, dertleşin. Tepki göstermesinde haklı taraflarının olabileceğini ancak tepkisinin neden bu kadar ağır ve uzun sürdürdüğünü anlatmasını isteyin ve ona müdahale etmeden tüm samimiyetinizle dinleyin, onu da anlamaya çalışın,
*Sonrasında siz konuşun ve empati yapmasını isteyin. Kendisine saygı duyduğunuzu ve herşeye rağmen çok sevdiğinizi, hayattaki en büyük mirasınız olan evladınızla böyle bir durumda olmaktan rahatsız olduğunuzu; endişe duyduğunuzu ve onun zarar görmesini asla istemediğinizi belirten konuşmalar yapabilirsiniz. Bu konuda gerekirse kızınızın değer verdiği, saydığı diğer aile büyüklerinin de devreye girmesini isteyebilirsiniz,
*Gerekirse siz de samimi bir şekilde özeleştiri yapın. Hayattaki tek evladınız olduğundan üzerine titrediğinizi onun zarar görmemesi için elinizden geleni yaptığınızı, şu an aşırı sevgiden dolayı bazı gerçekleri göremediğini ve bir ebeveyn olarak kendisine bunları göstermek zorunda olduğunuzdan bahsedin. Bana da bahsettiğiniz, arkadaşının da şahit olduğu olumsuzlukları güzelce anlatarak ileride geri dönüşü olmayan yaralar açılmaması için istemeden de olsa böyle bir girişimde bulunduğunuzu bunu da ancak kendisini sevdiğiniz ve önemsediğiniz için yaptığınızdan; ileride kendisinin de anne olduğunda aynen kendiniz gibi düşüneceğinden; evladı için her türlü fedakârlığa katlanacağından bahsedebilirsiniz. Hiçbir zaman O’nun kötülüğünü istemediğinizi hep iyi olması için mücadele ettiğinizi belirten benzer konuşmalar yapabilirsiniz,
*Eğer rahatsız olduğunuz bu tavırları devam ederse ona durumu sakince ve güzelce anlatmaya çalışın, O’nu sert bir şekilde bastırmak yerine empati yapmasını sağlayarak ikna yolunu tercih ediniz,
*Kızınız ne yaparsa yapsın; kaç yaşına gelirse gelsin hâlâ evladınız olduğunu ve her şeye rağmen onu çok sevdiğinizi ve seveceğinizi belirtin; ancak bazı davranışlarının sizi çok üzdüğünü ben dilini kullanarak O’na hissettirin.
*Ayrıca yaşadığınız ciddi olumsuzluklardan dolayı bu sorunların bir anda çözülmesini beklemeyin. Eğer tavsiyelerimize uyar, sabırla hareket eder ve Rabbimize samimi bir şekilde dua ederseniz inşallah olumlu sonuçlar alacağınıza inanıyorum.
Elbette ki bizim size önerdiklerimiz nacizane yazdıklarınızdan yola çıkarak anlayabildiğimiz kadarıyla sizlere yol göstermedir eğer herhangi bir ilerleme; olumlu yönde bir gelişme olmazsa lütfen bir uzmandan destek alınız.
Rabbim yâr ve yardımcınız olsun…
Çok güzel bir yazı olmuş ellerinize sağlık.
Merhaba çocuk yetiştirmek gerçekten çok meşakkatli bir iş, bu dönemlerde çok sabırlı olmak ve çocuğumuzla iletişimimize çok dikkat etmeliyiz. Ne yaparsak yapalım iletişimizi kopartmamalıyız.
İyi günler eğer bana cevap verirseniz çok minnettar olurum. Dipsiz kuyuda gibiyim kısaca anlatayım; Bir kızım var 31 yaşına girdi.istanbulda iyi bir işi güzel maaşı varken dört ay önce ben işi bırakıyorum Daha fazla dayanacak gücüm kalmadıdeyince gittik evi kapattık yanımıza getirdik.yıllarca yanlız yaşadı şimdi yanımızda. Bir erkek arkadaşı vardı ayrıldılar altı ay sonra okuldan normal arkadaşı iken(çocuk yıllardır kızıma ilgisi varmış ilk fırsatta kızımın kafasının en karışık olduğu zamanda ) ben hata edersin daha çok erken hata edersin dediğim halde dinlemedi sevgili olmuşlar epey sonra öğrendim hastalık derecesinde kıskanç meğer işinden istifa etmesini o istemiş. Hiçbir erkek arkadaşıyla görüşmesi ni,yazışmasını istemediği gibi çoğunu sildirdi benim kızım tek çocuk besin derece özgür büyümesine rağmen.koyulsuz şartsız herşeyi kabul etmesine rağmen sürekli kıskançlık telefonlarını karıştırmaktan kiminle yazmıştı kim aradı birkaç kez kızımla bunun sağlıklı bir ilişki olmadığını ilerde bizimle bile gorusturmeyecegini ( çünkü biz ona göre modern bir aileyiz) kızım ısrarla biz beraber yakınken sorunumuz olmuyor araya mesafe girince böyle oluyor diyordu her sefer. Fakat birgün kızımın arkadaşı durumun çok vahim olduğunu gittikleri cafede kızımı bağırıp çağırarak hakaretler ettiğini ve kızımın hiç sesini çıkarmadığını sindiğini söyleyince belki hiç yapmamak gerekeni yaptım ve çocuğa telefon açarak kızımdan uzak durmasını aksi takdirde savcılığa şikayet edeceğimi, birbirlerine uygun olmadıklarını söyledim çocuk korktumu noldu bilmiyorum birdaha aramıyacağına söz verdi ve aramadı fakat benim kızım iki gün önce benim telefonumu karıştırmış ( kayıt programı vardı) tüm konuşmaları silmeme rağmen geri yüklemiş herşeyi öğrenmiş. Benimle çok ağır konuştu benimle iş birliği yapan arkadaşını sildi. Ev üç gündür cenaze evi gibi iki gündür hastanelerdeyim tansiyon düşmüyor buna rağmen kılı kıpırtayıp bir şey sormadı. Aynı ev içinde böyle olmak öldürüyor beni.Ne yapmalıyım iletişim kurmak için uğraşmalımıyım oluruna mı bırakmalımıyım. Lütfen bana yardımcı olun.sabah benimle konuşman için olmemmi gerek dedim kalktı gitti beni asla affetmiyecek asla eskisi gibi güzel herşeyini paylaşan anne kız olamıyacağız. Gerçekten öleyim daha iyi
Çiğdem Hanım,
Yorumunuza (ve çok problemli) diyerek başlamışsınız muhtemelen yorumunuzun önceki ve önemli kısmı yanlışlıkla silinmiş olmalı…Elbette öncesinde yaşadığınız sorunla ilgili neler yazdınız bilemiyorum ama bu yazdığınız kısımda evladınızın küçük yaşlarda yaşadığı bazı olumsuz olayları dile getirip sorun çıkardığını belirtmişsiniz.
Her ne kadar çoğumuz unutsak ve hatırlamasak da küçük yaşlarda yaşanan olumlu veya olumsuzluklar bizi ileri ki yaşamımızda etkiler. Sanırım evladınız geçmişte kendisini çok etkileyen durumlara maruz kalmış ve bunlarla şuan yüzleşmeye çalışıyor elbette bu durum sizler için kolay olmayacaktır.
Bu süreci sabırla ve gittiğiniz psikoloğun da desteğiyle bu en güzel şekilde atlatacağınızı umuyorum.
Rabbim kolaylıklar versin…