Nedeni Olan Nasıla Katlanır
BEBEĞİMİN GÜNLÜĞÜ | Hülya Aydın | 28 Mart, 2011 | 6.473 kere okundu
Annem,
Felsefeye çok meraklı değilimdir ama geçenlerde nietzsche’nin şu sözüne rastladım: “nedeni olan nasıla katlanır.” Öyle bir yerine dokundu ki içimin, hayatımın özeti aslında.
Ben varoldum yıllarca, benim kederlerim, öfkem, sevincim… Hislerimin, kararlarımın nedeni “ben”dim. İstemediğim bir yerde durduramazdı. Kimse beni, sevmediğimle iki kelamdan gayrı konuşturamazdı. Sınırlarım keskin, fikirlerim sabitti. Ben bilirdim doğrusunu. Yaşamadığım şeyler hakkında yorum yapmak kolaydı.
Oysa matematik değildi hayat annecim. Bunu ancak tecrübe denen acı öğretmen anlatacaktı bana. Anlattı da. Çok iyi anladım ben de. Yeni şeyleri hayatın akışı içinde öğrenmek -zor olsa da- mutluluk veriyordu bana. Kendimi keşfediyordum her an.
İşte bir zamanlar yalnız büyüyor ve öğreniyordum. Şimdi sen ve kardeşin var. Seninle ve kardeşinle ben de yeniden büyüyorum.
Biri gelip bir şey anlattığında “hadi canım olur mu öyle” demiyorum artık. Herkes yaşadığını kendi biliyor annecim. Yapanın bir bildiği, Rabbimin hayırlı kılacağı bir karar vardır.
Daha da yolum var biliyorum. Ama siz benimle olduktan sonra dayanamayacağım nasıl yok. Sebebim sizsiniz, yaşamamın, gülmemin, uyanmamın sebebisiniz.
İyi ki varsınız…
