Yürümeye Devam Et…
YAZI DEFTERİ | Emin Topkaraoğlu | 23 Ağustos, 2010 | 6.544 kere okundu
Hava buz gibi, üşüyor ellerim, her zerrem sarsılıyor soğuktan; farkındayım…
Durmamalıyım şimdi, yürümeye devam et çocuk bu gece uzun olacak.
Zaman, neden akmıyor?
Yoksa, parmaklarım gibi donuyor mu akrep ve yelkovan.
Gözlerimi kapattığımda hep aynı hayale dalar oldum ve işte yine,
Gökyüzü…
Tüm güzelliğiyle yıldızlar raks ediyor dolunayın çevresinde, çekip almak istiyor beni!
Ama, dört bir yanımda duvarlar, aşamıyorum…
Ben yürüdükçe yürüyor duvarlar, sona yaklaşamıyorum!
Ve geride kalanlar…
Yakmak istiyorum köprüleri, olmuyor!
Beni de çekiyor her denediğimde uçurumlara…
Önümde duvarlar, geride uçurumlar…
Kolumdan bacağımdan, hücre hücre, zerre zerre sarmış çeken gerçekler, yalanlar…
Ve çıkış, gökyüzü…
Ama nasıl!
Yürümeye devam et çocuk, bu gece çok uzun olacak…
Başlamak, başarmanın yarısıdır. Güzel niyetlerle başlanan bir işin sonu da güzel olacaktır. Ve insanın bir hedefinin olması da çok güzel.. Hele o hedef ebediyete yönelikse daha ne..
sonunu bilmediÄŸimiz yollarda, ucunu dahi görmediÄŸimiz hedeflere koÅŸuyoruz…
Yazınız ÅŸiir tadında olmuÅŸ. Bana çocukken ezberlediÄŸim ve hala unutmadığım Tevfik Fikret’in bir ÅŸiirini hatırlattı.Ä°ÅŸte bir yol ki hep çakıl ve diken/Geçeceksin yarın bu yoldan sen …diye baÅŸlayan…Varsın uçsun bugün deÄŸilse yarın/O senindir mükedder olma sakın/KoÅŸan elbet varır düşen kalkar/Kara taÅŸtan su damla damla akar/Birikir sonra bir gümüş göl olur/arayan HAKK’ı en sonunda bulur…..diye biten…YüreÄŸinize saÄŸlık.
ulaÅŸmak istediÄŸiniz hedefe giderken engeller aşılmaz görünür. bence de yürümeye devam…